Gæinn sem geymir aurinn minn

Þessi ágæti bálkur gengur nú um netheima rauðum logun, sagður eftir Finn nokkurn Vilhjálmsson. Hér er margt sagt gott og rétt, og það í bundnu máli:

Gæinn sem geymir aurinn minn

Ég finn það gegnum netið

að ég kemst ekki inn

á bankareikninginn,

en ég veit að það er gæi

sem geymir aurinn minn,

sem gætir alls míns fjár,

og er svo fjandi klár,

kann fjármál upp á hár,

býður hæstu vextina,

og jólagjöf hvert ár.

 

Ég veit hann axlar ábyrgð,

en vælir ekki neitt,

fær þess vegna vel greitt,

hendur hans svo hvítþvegnar

og hárið aftursleikt.

Þó segi' í blöðunum

frá bankagjaldþrotum

hann fullvissar mig um:

Það er engin áhætta

í markaðssjóðunum.

 

Ég veit að þessi gæi

er vel að sér og vís;

í skattaparadís

á hann eflaust fúlgur fjár,

ef hann kemst á hálan ís.

Því oftast er það sá,

sem minnstan pening á,

sem skuldin endar hjá. *

Fáir slökkva eldana,

sem fyrstir kveikja þá.

Fin.