Það er málið, félagsliðin eru þeim mikilvægari

Ágætis pistill að mörgu leyti hjá kollega mínum á Mogganum í gær, FH-ingnum knáa, Gumma Hilmars, um að leikmenn fótboltalandsliðsins verði líka að bera sína ábyrgð á slæmu gengi liðsins. Það virðist vera eitthvað meira en lítið að í hugarfylgsnum leikmannanna, og td athyglisvert að sjá á Vísi um helgina ummæli Arnars Þórs Viðarssonar á hollenskri sjónvarpsstöð um að félagslið hans, De Graafschap, sé mikilvægara en landsliðið. Þarna liggur nefnilega hundurinn grafinn, nánast í heilu lagi, að leikmennirnir margir hverjir telja landsliðið í raun ekki forgangsmál. Þá á maður við atvinnumennina sem hefur verið treyst fyrir landsliðssæti, þeir veigra sér td við því að fara í tæklingar, eru hræddir við að meiðast og missa sæti sín í félagsliðunum. Á þessu er þó amk ein undantekning, eða Hemmi Hreiðars, sem fer í hvern leik með hjartað og heilann á réttum stað. Hann hefði í raun miklu frekar átt að bera fyrirliðabandið en gullkálfurinn Eiður Smári, sem þrátt fyrir alla hans hæfileika í fótbolta virðist vera ákveðinn dragbítur á landsliðið. Það hafa úrslit síðustu landsleikja sýnt, því miður.

Svo var líka merkilegt að sjá það haft eftir Eiði Smára um helgina, að honum líði best á miðjunni. Ef svo er, hvað er hann þá að rembast við að keppa um sóknarmannsstöður á Spáni, og óska þess að spila fremst með landsliðinu? Hefði hann hikstað þessu upp úr sér fyrr, og verið á miðjunni með landsliðinu og skilað fyrirliðabandinu til Hemma Hreiðars, hefði gengi liðsins verið allt annað. Það er mín skoðun.

 

Athugasemdir

[arnar valgeirsson, 21.10.2007 kl. 23:12]

já, það eru ekki alveg jólin í sambandi við landsliðið maður minn. var að skella inn hjá mér staðreyndum um landslið liechtenstein sem ég stal, já stal, algjörlega af panama.is og tók það hátíðlega fram reyndar.. var bara eitthvað svo upplýsandi, ekki samt skemmtilegt. kíktu.